گروه فیدار

راهنمای جامع قیر، بخش بیست و هشتم- رابطه بین ترکیب شیمیایی و خواص فیزیکی در طول چرخه عمر قیر

راهنمای جامع قیر، بخش بیست و هشتم- رابطه بین ترکیب شیمیایی و خواص فیزیکی در طول چرخه عمر قیر

راهنمای جامع قیر، بخش بیست و هشتم- رابطه بین ترکیب شیمیایی و خواص فیزیکی در طول چرخه عمر قیر

راهنمای جامع قیر، بخش بیست و هشتم- رابطه بین ترکیب شیمیایی و خواص فیزیکی در طول چرخه عمر قیر

تقطیر اتمسفری و تقطیر در خلأ موجب خروج ترکیبات سبک‌تر از خوراک قیر می‌شود. روند تغییر باعث حذف تدریجی اشباع‌ها و کاهش غلظت آسفالتن می‌شود. دمیدن هوا به خوراک برای رسیدن قیر به خصوصیات موردنظر برای کاربری‌های خاص همچون قیر عایق پشت‌بام صورت می‌پذیرد. این گرید خاص ملزم به داشتن نقطه نرمی بالا نسبت به قیر آسفالت‌کاری در یک درجه نفوذ مشابه است.

هوا در سراسر قیر در محدوده دمایی ثابت بین 240 تا 320 درجه سانتی‌گراد دیده می‌شود. این عملیات تا زمان رسیدن به خصوصیات مدنظر ادامه می‌یابد. Goppe و Knoterus در سال 1955 میلادی اعلام کردند که در طول فرآیند دمیدن قیر، کربونیل، کربوکسیلیک اسید، استر و گروه‌های کربوکسیل به قیر افزوده می‌شوند. آن‌ها همچنین اظهار داشتند که وزن مولکولی آسفالتن ها در طول فرآیند دمیدن افزایش می‌یابد.

دمیدن هوا به خوراک وکیوم باتوم منجر به افزایش چشمگیر در مقدار آسفالتن و کاهش مقدار آروماتیک‌ها می‌شود. مقادیر اشباع‌ها و رزین‌ها ازنظر ظاهری مانند مقادیر قبل از دمیدن است. جدول شماره 4-3 نشان‌دهنده مقایسه‌ای از خصوصیات شیمیایی قیر حاصل از تقطیر و قیر حاصل از دمیدن به خوراک مشابه در یک مقدار نفوذپذیری یکسان است.

جدول 4-3    مقایسه ترکیب‌بندی شیمیایی قیر حاصل از تقطیر و قیر حاصل از دمیدن (از یک خوراک وکیوم باتوم)

تغییرات در طول فرآیند تولید قیر و آسفالت

آسفالت در دماهای بسیار بالا تولید می‌شود. در طول این فرآیند، خصوصیات قیر در مقایسه با خصوصیات آن در شروع فرآیند، دچار تغییر می‌شود. این تغییرات به دلیل اکسیداسیون قیر رخ می‌دهد. اکسیداسیون فرآیندی است که با نام پیرشدگی می‌شناسیم. این فرآیند توسط آزمون‌های RTFOT و TFOT شبیه‌سازی پیرشدگی، قیر اثبات‌شده است (Lewis و Melborn، 1940). بااین‌حال پژوهش‌های بعدی مشخص کرد که RTFOT و TFOT پیش‌بینی کننده‌های خوبی برای فرآیند پیرشدگی در زمان سرویس محصول نیست (Schmidt و Santucci، 1969).

آنالیز نمونه قیر پس از قرارگیری در شرایط پیرشدگی RTFOT و TFOT افزایش در غلظت سولفوکسید و گروه‌های کتون را نشان می‌دهد (Lu و Isacsson، 2002). همچنین مشخص‌شده که در فرآیند اکسیداسیون، اجزاء آروماتیک تشکیل‌دهنده قیر معمولاً کاهش‌یافته و اجزاء رزین و آسفالتن افزایش می‌یابند.

تغییرات ماهیت قیر در زمان سرویس

اکسیداسیون قیر در طول عمر سرویس در دماهای پایین‌تری نسبت به آنچه در طول فرآیند تولید آسفالت رخ‌داده، اتفاق می‌افتد. این دماهای پایین‌ بر سینتیک واکنشی که رخ می‌دهد تأثیرگذار است (Lu و Isacsson، 2002). تأثیر درجه حرارت بر سینتیک اکسیداسیون قیر با استفاده از روش‌های غلظت اکسیداسیون بررسی‌شده و نتایج به‌طور جامع در پژوهش بررسی پیرشدگی قیر توسط Petersen در سال 2009 میلادی ارائه شده است.


برای مشاهده ادامه مطلب برروی لینک زیر کلیک کنید:


برای مشاهده اولین مطلب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:

Rate this post
Share

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Share