نتیجه‌گیری از مجموع مطالب در مورد امولسیون قیری اصلاح‌شده با پلیمر
PMBEها کلاس ویژه‌ای از امولسیون‌های قیری هستند. چندین راه برای تهیه PMBEها وجود دارد. یکی از راه‌های ممکن ، امولسی فای کردن یک PMB (قیر اصلاح‌شده با پلیمر) است. در این مورد برحسب خصوصیات بایندر ، احتمالاً احتیاج به افزودن امولسیفایر اضافی به فاز بایندر داریم؛مخصوصاً برای امولسیون‌های سریع تنظیم. خصوصیات و ویژگی‌های PMB اصل به هنگام شکست امولسیون بهبودیافته و در این هنگام است که اجزاء پلیمر غنی در داخل PMB اصلی پراکنده می‌شود.
راه دیگر ، اضافه کردن لاتکس به امولسیون قیر است؛چه در مرحله قبل و چه در مرحله بعد آسیاب کلوئیدی. در این مورد امولسیون سازی بدون هیچ مشکل خاصی انجام می‌پذیرد. برتری این روش این است که لاتکس می‌تواند یک‌فاز پلیمری ادامه‌دار را پس از شکست امولسیون حتی با محتوای پلیمری کمتر از 2 تا 3 درصد وزنی ایجاد کند.
در تمامی موارد استفاده از PMBEها نشان‌دهنده بهبود خواص رئولوژیکی مواد باقی‌مانده بعد از شکست در مقایسه با امولسیون قیری اصلاح‌نشده می‌باشند. به‌طور مثال باعث افزایش نقطه نرمی یا افزایش مودول دردمای کاربری بالا (محدوده 40 تا 50 درجه سانتی‌گراد) که به‌نوبه خود باعث افزایش چسبندگی بایندر و بهبود مقاومت آن در برابر بارهای ترافیکی در مراحل نهایی آسفالت‌کاری (مانند Chipseal و یا Microsurfacing) است.
رفتار شکست PMBEها و امولسیون قیری اصلاح‌نشده تا حدودی شبیه یکدیگر است. به‌جز امولسیون‌های اصلاح‌شده با لاتکس که در آن امکان کنترل مورفولوژی به‌منظور به دست آوردن فاز غنی پلیمری ادامه‌دار با محتوای کمتر از 2 تا 3 درصد وزنی وجود دارد. درصورتی‌که این نوع از مورفولوژی فقط می‌تواند در مراحل داغ با محتوای پلیمری حدود 6 درصد وزنی به دست آید. توجه داشته باشید که باید از ایجاد شرایط خشک‌کردن زیاد و سریع (شرایط دمایی در حدود 50 درجه سانتی‌گراد)اجتناب کرد.
در حال حاضر PMBE به مدت چند دهه است که با موفقیت توسط پیمانکاران صنعت جاده‌سازی استفاده می‌شوند. آن‌ها کلاس بالای از عملکرد بایندر را نشان می‌دهند که برای کار در Chipsealو Microsurfucing جاده‌هایی که تحت بار ترافیکی سنگین هستند (بیش از 300 کامیون سنگین عبوری در روز) مناسب می‌باشند.
برای مشاهده ادامه مطالب این فصل برروی لینک زیر کلیک کنید:
