گروه فیدار

راهنمای جامع قیر، بخش شانزدهم- هیدروژن سولفید

راهنمای جامع قیر، بخش شانزدهم- هیدروژن سولفید

راهنمای جامع قیر، بخش شانزدهم- هیدروژن سولفید

راهنمای جامع قیر، بخش شانزدهم- هیدروژن سولفید

هیدروژن سولفید از عوامل موردتوجه بوده که می‌تواند در فضاهای محصور مانند محفظه بالایی مخازن ذخیره‌سازی قیر جمع شده و قرار گرفتن در معرض آن حتی در غلظت‌های بسیار کم (500ppm) هم خطرناک است.

بنابراین ضرورت دارد هر مکانی که در آن هیدروژن سولفید (H2S) حضور دارد مورد آزمایش قرارگرفته و قبل از ورود هر فرد به آن ناحیه، عدم وجود این گاز در آن تائید شود (جدول 2-3). علاوه بر این، با افزایش استفاده از سولفور به‌عنوان عامل اتصال‌دهنده متقابل در فرآورده قیر اصلاح‌شده با پلیمر، مدیریت هیدروژن سولفید به‌صورت پایدار از اهمیت بالایی برخوردار است.


جدول 3-2    محدوده مجاز مواجهه شغلی با هیدروژن سولفید (OELs)

اشتعال

دمای بسیار زیادی لازم است تا قیر مشتعل شود. مواد اصلی اگر به‌اندازه کافی گرم باشند در معرض هوا مشتعل خواهند شد. به همین دلیل گاهی اوقات به‌عنوان مواد آتش‌زا توصیف می‌شوند. در مورد قیر، این دمای احتراق حدود 400 درجه سانتی‌گراد است. بااین‌حال، باوجود ذخیره‌سازی و استفاده از آن در دماهایی پایین‌تر از این درجه اشتعال، گاهی آتش‌سوزی رخ می‌دهد.

در شرایط پایین بودن مقدار اکسیژن، هیدروژن سولفید با آهن زنگ‌زده موجود بر روی دیواره و سقف مخازن ذخیره واکنش داده و اکسید آهن قابل اشتعال را به وجود می‌آورند. این ماده به‌سرعت با اکسیژن واکنش داده و در صورت افزایش ناگهانی مقدار اکسیژن مخزن، قابلیت خود اشتعالی داشته و موجب اشتعال کُک ذخیره‌شده بر روی دیواره و سقف مخزن شود.

این کُک حاصل میعانات قیر بوده که بر روی دیواره‌ها و سقف مخازن ذخیره‌سازی تشکیل مواد کربنی را می‌دهند. در شرایط درجه حرارت بالا، حضور یا افزایش ناگهانی اکسیژن و وجود یک واکنش گرمازا، احتمال آتش‌سوزی و انفجار وجود دارد. بر این اساس، منهول های مخازن ذخیره‌سازی قیر باید بسته نگه‌داشته شده و دسترسی به سقف مخازن باید محدود باشد.   


برای مشاهده اولین مطلب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:


برای مشاهده ادامه مطلب برروی لینک زیر کلیک کنید:

Rate this post
Share

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Share