پلیمرهای اصلاحکننده قیر، پیشرفتها و چالشها
چکیده:
در این مقاله پیشرفتها و چالشها در حوزه اصلاح قیر بهوسیله پلیمرها جهت بهکارگیری در ساخت آسفالت و روسازی جادهها در طول 40 سال گذشته موردبررسی و بازبینی قرارگرفته و تاریخچه اصلاح پلیمری قیر به ترتیب زمانی شرح دادهشده است. در این مقاله به بحث در مورد مزایا و معایب برخی از پلاستومرها و الاستومرهای ترموپلاستیک اصلاحکننده قیر مانند پلیاتیلن (PE)، پلیپروپیلن (PP)، اتیلن ونیل استات (EVA)، اتیلن-بوتیل اکریلات (EBA)، استایرن-بوتادین-استایرن (SBS)، استایرن-ایزوپرن-استایرن (SIS) و استایرن-اتیلن/بوتیلن-استایرن (SEBS) پرداختهشده است. اگرچه تمامی این پلیمرها خصوصیات قیر را تا حدی بهبود میبخشند ولی هنوز هم برخی اشکالات محدود در توسعه اصلاح پلیمری قیر وجود دارد که شامل هزینه بالا، مقاومت کم در برابر پیری و پایداری ذخیرهسازی ضعیف قیر اصلاحشده پلیمری (PMB) است. پلیمرهای اصلاحکننده قیر بهصورت اختلاط پلیمرها در قیر بهوسیله یک مخلوطکن فیزیکی و یا طی واکنشهای شیمیایی با قیر ترکیب میشوند.
پژوهشگران تلاش کردند تا راههای مختلفی برای حذف این موانع بیابند. برخی پیشرفتهای فنی برای حذف این موانع در این مقاله بررسیشده است که شامل، ولکانیزاسیون سولفور، افزودن آنتیاکسیدان، بهکارگیری رس معدنی آبگریز و استفاده از پلیمرهای واکنشی است. در این مقاله آینده و چشمانداز توسعه پلیمرها برای اصلاح خواص قیر نیز بهخوبی مورد واکاوی قرارگرفته است. ازآنجاکه دستیابی کامل به خصوصیات مورد انتظار قیر اصلاحشده پلیمری بهطور همزمان، یکی از چالشهای موجود میباشد، برخی از توصیهها در این پژوهش ارائهشده که شامل افزایش خصوصیات قیر و اصلاح آن با یک هزینه قابلقبول است تا کاهش چشمگیر هزینهها با دستیابی به خواص نسبتاً ضعیف.
استفاده از عامل دارها بهعنوان یکراه امیدبخش برای افزایش خواص پلیمرهای مورداستفاده و گسترش نوع جدیدی از پلیمرهای اصلاحکننده با موفقیت بسیار بیشتر در آینده تأکید شده است. همچنین توصیهشده که پژوهشهای آینده در مورد اصلاح پلیمری قیر، بر روی توسعه و بهبود کارایی و افزایش چسبندگی قیر با ذرات و دانههای معدنی، افزایش مدتزمان عملکرد و داشتن قابلیت بازیافت، متمرکز شوند.
برای مشاهده ادامه مطالب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید: