قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری (PMBE) کلاس ویژه‌ای از قیرهای امولسیونی هستند که چندین راه برای آماده‌سازی آن‌ها وجود دارد. یکی از راه‌های ممکن، امولسی فای کردن قیر اصلاح‌شده پلیمری (PMB) است. در این مورد، برحسب خواص بایندر، به افزودن امولسیفایر اضافی به فاز بایندر احتیاج داریم (به‌خصوص برای امولسیون‌های سریع تنظیم). خواص PMB اولیه به هنگام شکست امولسیون بهبودیافته و در این هنگام اجزاء غنی پلیمر در داخل PMB پراکنده می‌شوند.
راه دیگر افزودن لاتکس به قیر امولسیونی است. خواه قبل از مرحله آسیاب کلوئیدی و یا بعدازآن. در این مورد، امولسیون سازی چندان هم دشوار نیست. مزیت این روش این است که لاتکس می‌تواند یک‌فاز پلیمری دنباله‌دار را پس از شکست امولسیون حتی با مقدار پلیمر کم‌تر از 2 تا 3 درصد وزنی ایجاد کند.
در تمامی موارد، قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری بهبود خواص رئولوژیکی بایندر باقیمانده را پس از شکست در مقایسه با قیر امولسیونی اصلاح‌نشده از خود نشان داد. به‌طور مثال استفاده از قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری سبب افزایش نقطه نرمی و یا افزایش مدول در دمای کاربری بالا (40 تا 50 درجه سانتی‌گراد) شده که به‌نوبه خود باعث افزایش چسبندگی بایندر و بهبود مقاومت آن در برابر بارهای ترافیکی می‌شود.
رفتار شکست قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری به‌جز امولسیون‌های اصلاح‌شده با لاتکس، معمولاً شبیه به امولسیون‌های اصلاح‌نشده است. در امولسیون‌های اصلاح‌شده با لاتکس کنترل مورفولوژی به‌منظور دستیابی به یک‌فاز دنباله‌دار غنی از پلیمر با مقدار پلیمر کم‌تر از 2 تا 3 درصد وزنی امکان‌پذیر است. این نوع از مورفولوژی تنها می‌تواند با استفاده از روش گرم با مقدار پلیمر بالای 6 درصد وزنی به دست آید. توجه داشته باشید که شرایط خشک‌کردن بیش‌ازحد (دمای بالای 50 درجه سانتی‌گراد) ممکن است مضر باشد.
در حال حاضر، قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری به‌طور موفقیت‌آمیزی برای چندین دهه در صنعت جاده‌سازی مورداستفاده قرارگرفته است. این نوع قیرهای امولسیونی نشان‌دهنده کلاس بالایی از عملکرد بایندر بوده و برای استفاده در Chipseals و Microsurfacing جاده‌هایی با میزان ترافیک بالا (عبور روزانه بیش از 300 کامیون) توصیه می‌شود.
برای مشاهده اولین مطلب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:
