عملکرد قیر اصلاح شده پلیمری در روسازی های انعطاف پذیر-بخش دوم
Oliver و Tredrea در سال 1997 میلادی نتایج آزمون رئومتر برشی دینامیک انجامگرفته بر روی قیر اصلاحشده پلیمری (PMB) را ارائه کردند. مشخصشده که قرار گرفتن در معرض آزمایش بلندمدت در دمایی زیر دمای بیشینهای که آسفالت با آن مواجه میشود منجر به تغییرات بزرگ در رفتار رئولوژیکی قیر اصلاحشده پلیمری (PMB) شده و این تغییرات احتمالاً منجر به کاهش فواید قیر اصلاحشده پلیمری در زمان سرویس میشود.
Airey و Brown در سال 1998 میلادی تغییرات شیمیایی و رئولوژیکی قیر اصلاحشده با پلیمر را در شرایط پیرشدگی کوتاهمدت و بلندمدت موردبررسی قراردادند. تغییرات در رئولوژی ناشی از پیرشدگی شامل کاهش نفوذپذیری و افزایش ویسکوزیته و نقطه نرمی است؛ بنابراین بیشتر مشخص شد که هر تغییری در رفتار پیرشدگی قیر اصلاحشده پلیمری ناشی از حضور پلیمر است.
Molenaur و Nirmal در سال 1998 میلادی آزمونهای مدول ارتجاعی، مقاومت کششی و سختی شکست مخلوط را با قیر مرسوم و قیر اصلاحشده پلیمری انجام دادند. آنچه در این پژوهش ثابت شد این بود که بایندر اصلاحشده با پلیمر باعث افزایش چشمگیر عمر آسفالت میشود.
Khattak و Baladi در سال 2001 میلادی نشان دادند که رفتار رئولوژیکی و مهندسی بایندر مخلوط شده با پلیمر بهطور عمده به نوع و مقدار پلیمر بستگی دارد. طراحی مخلوط قیر عادی و مخلوط قیری اختلاط شده با پلیمر با استفاده از روشهای طراحی مخلوط مارشال انجام میپذیرد. در مقدار مطلوب پلیمر، استحکام مخلوط اصلاحشده پلیمری تقریباً 1/45 بار بیشتر از مخلوط ساختهشده با قیر اصلاحنشده با شرایط فرآوری مشابه است؛ بنابراین، روابط تجربی برای پیشبینی عمر خستگی مخلوط قیر اصلاحشده با پلیمر با در نظر گرفتن مقادیر مختلف پلیمر، تغییر شکل پلاستیک، ویسکوزیته و مقاومت کششی غیرمستقیم، توسعهیافته است. Khattak و Baladi همچنین نشان دادند که بهبود مقاومت در برابر تغییر شکل پلاستیک نیز با اصلاح پلیمری به دست میآید. اثباتشده که تعداد چرخه بارگذاری موردنیاز برای تجمیع هر مقدار از تغییر شکل پلاستیک با افزایش مقدار پلیمر تا میزان بهینه 5 درصد، افزایش مییابد.
Kumar و همکاران در سال 2004 میلادی پژوهشی را برای بایندر اصلاحشده با پلیمر انجام داده و نشان دادند که بایندر اصلاحشده با استایرن بوتادی ان استایرن (SBS) بازیابی الاستیک بهتری در مقایسه با بایندر مخلوط شده با پلیاتیلن خطی با دانسیته کم (LLDPE) دارد.
Punith و همکاران در سال 2005 میلادی، تأثیر عوامل مختلف را بر روی مدول ارتجاعی الاستیسیته تحت آزمون کشش غیرمستقیم بار مکرر را موردمطالعه قراردادند. این پژوهش بهطور جداگانه بر روی قیر با گرید 80/100 و قیر اصلاحشده با پلیاتیلن و قیر اصلاحشده با خرده تایر انجام گرفت. مشخص شد که قیر اصلاحشده با پلیاتیلن عملکرد بهتری نسبت به قیر 80/100 و بایندر اصلاحشده با خرده تایر دارد.
برای مشاهده ادامه مطالب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:
عملکرد قیر اصلاح شده پلیمری در روسازی های انعطاف پذیر-بخش سوم
