استفاده از آسفالت برای پوشش باند فرودگاه-بخش بیستم

حرکت به سمت به‌کارگیری آسفالت مبتنی بر عملکرد

همان‌طور که در بخش‌های قبلی در مورد آن بحث شد، تعدادی نمونه آسفالت سازگار برای فرودگاه با ساخت مناسب و سطح بالای ایمنی وجود دارد که به‌صورت میدانی آن‌طور که انتظار می‌رود به کار گرفته نشده است. به همین خاطر یک کاهش اعتماد عمومی به مخلوط‌های سنتی به وجود آمده است. برای غلبه بر این معضل، تعدادی از فرودگاه‌ها تلاش کرده‌اند که مسئولیت عملکرد آسفالت فرودگاه را بر عهده تأمین‌کنندگان و پیمانکاران قرار دهند.   

درجایی که دستورالعمل روش طراحی مخلوط مشخص‌شده است، به نتایج عملکردی در این زمینه نیاز نمی‌باشد. در عوض، به بررسی مشخصات فنی با تمرکز بر ویژگی‌های آسفالت که نشان‌دهنده عملکرد میدانی است نیاز داریم. این روش به تولیدکنندگان و پیمانکاران اجازه نوآوری به‌منظور افزایش بهره‌وری و کاهش خطرات را داده است. نکته مهم آن است که ماهیت مواد تشکیل‌دهنده، بردباری در مراحل ساخت مخلوط و تفاوت در ساخت‌وسازها نیز باید در توسعه عملکرد مبتنی بر مشخصات در نظر گرفته شود.

در ایالات‌متحده آمریکا چندین گروه حمل‌ونقل، برای کارهای رویه سازی آسفالت تضمین 9 ساله را ارائه می‌کنند. بااین‌حال، سازمان‌های دیگر با استناد به نگرانی‌ها در مورد کاهش رقابت و افزایش هزینه‌های انجام پروژه از ارائه گارانتی عملکرد اجتناب می‌کنند.

تعدادی آزمون برای نشان دادن عملکرد میدانی مخلوط آسفالت در نظر گرفته‌شده که شامل خستگی، شکست حرارتی، مدول دینامیک و خزش/جریان می‌باشد. این آزمون‌ها پتانسیل دستیابی به جایگزین مخلوط سنتی مارشال و پارامترهای طراحی مخلوط Hveem و ارائه مسیر موفقیت‌آمیز در جهت رسیدن به مخلوط مبتنی بر ویژگی‌ها را دارد. باوجوداین تلاش‌ها، تنها 11 عدد از 50 سازمان حمل‌ونقل دولتی آمریکا ارزیابی آسیب‌های رطوبتی را در طراحی مخلوط اجرا کرده‌اند. همچنین گزارش‌شده که تنها 4 سازمان، آزمون ردیابی چرخ را به‌عنوان بخشی از طراحی مخلوط آسفالت ضروری می‌دانند. بقیه سازمان‌ها نیز بر خواص حجمی برای طراحی مخلوط آسفالت و کنترل کیفی آن متکی هستند. پارامترهای کلیدی شامل مقاومت در برابر تغییر شکل توسط آزمون ردیابی چرخ، دمای میانگین ترک خوردن (خستگی) و حداقل دمای شکستگی است. بااین‌حال توصیه‌شده که این پارامترها به‌جای جایگزینی باید به خواص حجمی موجود اضافه شوند.

 به‌طورکلی کاهش در اعتماد به روش‌ها و دستورالعمل‌های سنتی دستیابی به آسفالت فرودگاه به وجود آمده است. این بدان معناست که تمایل به گذار از روش‌های سنتی به آسفالت مبتنی بر عملکرد در رویه باند فرودگاه‌ها افزایش‌یافته است. انتظار می‌رود که آسفالت مبتنی بر عملکرد قادر به افزایش نوآوری و کاهش خطرات باشد.

درنهایت می‌توان نتیجه گرفت که انواع مخلوط آسفالت جایگزین مانند SMA که دارای مقاومت بیش‌تر در برابر تغییر شکل هستند، از جذابیت‌های روبه رشد در صنعت آسفالت فرودگاه می‌باشند. بهبود عملکرد رویه آسفالت باید توسط افزایش مقاومت در برابر تغییر شکل و افزایش مقاومت در برابر شکستگی بهبود یابد. بااین‌وجود، بافت سطحی و مقاومت اسکید نباید در معرض خطر قرار گیرد و رویه می‌بایست با توجه به وجود خطرات ناشی از Ravelling و آسیب‌های رطوبتی، بادوام باشد. روش‌های نشان‌دهنده الزامات عملکردی رویه آسفالت فرودگاه، توسعه‌یافته است. بااین‌حال برخی از این روش‌ها در دسترس همگان نیست. انتظار می‌رود که طراحی مخلوط مبتنی بر عملکرد با تضمین عملکرد آن به یک رویکرد متداول در ساخت آسفالت فرودگاهی در آینده تبدیل شود.

برای مشاهده اولین مطلب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید: 

استفاده از آسفالت برای پوشش باند فرودگاه