خصوصیات،ترکیب‌بندی و طراحی آسفالت

خصوصیات،ترکیب‌بندی و طراحی آسفالت

برای بیش‌تر سال‌های قرن گذشته طراحی آسفالت مخلوطی انگلستان که توسط انتشارات موسسه استاندارد انگلیس منتشرشده بود مورداستفاده قرار می‌گرفت. به‌هرحال باگذشت زمان ، مهندسین بزرگراه به این نتیجه رسیدند که چنین رویکردی برای استفاده بیشینه از منابع گران‌بها و محدود آسفالت صحیح نیست.

علاوه بر این ، ‌چنین مخلوط‌هایی برای تمامی حالات و وضعیت‌ها اختصاص داده نشده است. مخصوصاً آن دسته از جاده‌هایی که سطح بالایی از ترافیک ، بر روی آن‌ها اعمال می‌شود . بدین ترتیب چند روش طراحی تکامل‌یافته‌تر برای تولید مخلوط‌هایی که مختص وضعیت‌های استثنایی هست به وجود آمد.

به همین منظور برای کاهش لرزه‌های تحمیلی که توسط ترافیک‌های مدرن ایجاد می‌شود  لایه‌های آسفالت پیاده‌رو باید دارای شرایط ذیل باشد:

• توانایی مقاومت در برابر تغییر شکل دائمی

• توانایی مقاومت در برابر شکست خستگی

• قابلیت اجرا در طول لایه گذاری و به‌کارگیری موادی که بهترین فشردگی را به‌وسیله تجهیزات در دسترس به وجود آورند.

• برای محافظت از لایه‌های پایینی ساختار جاده در برابر آب نفوذناپذیر باشد.

• در برابر ترافیک و تأثیرات آب و هوایی مقاوم باشد.

• کمک به افزایش قدرت ساختار پیاده‌رو.

• مهم‌تر از همه نگهداری آسان.

• مقرون‌به‌صرفه بودن.

علاوه بر موارد فوق ، ترکیبات آسفالت باید دارای شرایط زیر باشند:

• مقاوم در برابر ترمز خودرو در هر شرایط آب و هوایی.

• تولید صدای سطح پایین.

• ارتقاء سطح کیفیت سواری خودروها.

این‌یک لیست بسیار خوبی از ویژگی‌های موردنیاز برای داشتن رویکرد آگاهانه برای ساخت یک مخلوط مخصوص با اطمینان از عملکرد مطلوب ، بدون اتلاف منابع محدود و باارزش می‌باشد.

جاده‌هایی که با استفاده از دستورالعمل‌های مخلوط‌های سنتی  بدون در نظر گرفتن خصوصیات فوق ساخته‌شده بسیار بعید است که مناسب باشد.

به‌تبع آن ، دستورالعمل مخلوط آسفالت پایه برای جاده‌هایی با سطح ترافیک کم و متوسط انتخاب می‌شود ؛ درحالی‌که برای جاده‌هایی با ترافیک سنگین‌تر آسفالت‌هایی با خصوصیات ویژه  جاده‌های خاص و پر رفت‌وآمد انتخاب می‌شود.

برای مشاهده ادامه مطالب این فصل برروی لینک زیر کلیک کنید :

دستورالعمل مشخصات ساخت بیس و بایندر